جایزه ۵۰ هزار دلاری برای پژوهش دانش آموز ۱۶ ساله در مورد خودکشی
به گزارش دیجیتالر، یک دانش آموز ۱۶ ساله برای پژوهش خود روی مغز افرادی که خودکشی کرده اند، یک جایزه علمی شامل کمک هزینه تحصیلی به مبلغ ۵۰ هزار دلار برنده شد.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، «ناتاشا کولویوات»(Natasha Kulviwat) یک دانش آموز معمولی دبیرستان نیست. او از اوت گذشته، شش ماه را در لابراتوار «دانشگاه کلمبیا»(Columbia University) برای مطالعه بافت مغز افرادی سپری کرده است که بر اثر خودکشی جان باخته اند.
وی در پژوهش های خود بررسی نموده که آیا نشانگرهای زیستی شامل مواد فیزیکی و قابل اندازه گیری مغز امکان دارد روزی به توضیح دادن دلیل خودکشی و جلوگیری کردن از آن کمک کنند.
پژوهش او در نهایت در «نمایشگاه بین المللی علم و مهندسی ریجنرون»(ISEF)، «جایزه گوردون مور در نتایج مثبت برای نسل های آینده»(Gordon Moore Award for Positive Outcomes for Future Generations) را به همراه ۵۰ هزار دلار برای هزینه های کالج به ارمغان آورد. این نمایشگاه، یک مسابقه بین المللی برای دانش آموزان دوره قبل از کالج است که توسط «انجمن علوم آمریکا»(Society for Science) برگزار می گردد.
شناسایی نشانگرهای زیستی خودکشی در مغز انسان
کولویوات در بررسی های خود، تفاوت هایی را در مغز ۱۰ نفر پیدا کرد که بر اثر خودکشی جان باخته بودند و نتایج را با گروه کنترل شده شامل ۱۰ نفر که به علل دیگر جان خویش را از دست داده بودند، مقایسه کرد.
مغز افرادی که جان خویش را بر اثر خودکشی از دست داده بودند و توسط نزدیکان آنها اهدا شد، حاوی تعداد بیشتری از سیتوکین های التهابی بود.
سیتوکین ها التهاب را بعنوان یک بخش طبیعی از واکنش سیستم ایمنی بدن نسبت به عوامل بیماری زا ایجاد می کنند اما بدن می تواند آنها را در حالی که هیچ تهدیدی وجود ندارد هم آزاد کند و این می تواند به التهاب بیش از حد منجر شود. یکی از این شرایط، استرس مزمن است.
التهاب بیش از حد در بدن به مرور زمان می تواند با اثرات منفی زیادی همراه شود و در بیماری هایی مانند بیماری قلبی، سرطان و بیماری های خودایمنی نقش داشته باشد. پژوهش کولویوات نشان داده است که التهاب، یک پروتئین ویژه در مغز به نام «کلودین-۵»(Claudin-۵) را تحت تاثیر قرار می دهد.
کلودین-۵ معمولاً در سلول هایی یافت می شود که سد خونی مغز را می سازند. سد خونی مغز، نقش مهمی را در تنظیم کردن موادی بر عهده دارد که می توانند از خون به سلول های مغز منتقل شوند.
کولویوات، سطوح بالایی از کلودین-۵ را در سایر بخش های مغز(نورون ها و رگ های کوچک) افرادی یافت که بر اثر خودکشی جان خویش را از دست داده بودند. این نشان دهنده تجزیه سد خونی مغز است.
کولویوات اظهار داشت: این بدان معناست که عوامل بیرونی موجود در خون می توانند به مناطق عملکردی مغز وارد شوند و سمیت عصبی را ایجاد کنند. نتایج نشان می دهند که سطوح بالای کلودین-۵ در مغز امکان دارد بعنوان یک نشانگر زیستی برای خطر خودکشی عمل کنند.
آیا نشانگرهای زیستی می توانند متد جدیدی برای اندازه گیری میزان خطر خودکشی باشند؟
مراکز کنترل و جلوگیری از بیماری می گویند خطر خودکشی معمولاً با بررسی مواردی مانند سابقه افسردگی یا سایر بیماری های روانی، مشکلات زندگی مانند رویدادهای نامطلوب دوران کودکی یا از دست دادن کار و سایر عوامل روان شناختی ذهنی مانند تکانشگری یا احساس ناامیدی ارزیابی می شوند.
باآنکه درمان هایی شامل روان درمانی و داروها برای رفتارهای عامل خودکشی وجود دارد اما میزان خودکشی در ۲۰ سال قبل افزایش پیدا کرده است. در سال ۲۰۲۱، بیشتر از ۴۸ هزار نفر بر اثر خودکشی جان خویش را از دست دادند و حدود ۱.۷ میلیون کوشش برای خودکشی وجود داشت.
با توجه به این که خودکشی یک نگرانی بزرگ برای سلامت عمومی است، پژوهش کولویوات به برخی از پژوهش هایی می پیوندد که به دنبال نشانگرهای زیستی خودکشی هستند.
پژوهشی که در سال ۲۰۲۱ انتشار یافت، از کشف برخی نشانگرهای زیستی احتمالی مانند مواد شیمیایی موثر در واکنش بدن به استرس یا تعامل با سروتونین اطلاع داد اما هیچ کدام از پژوهش های پیشین، کلودین-۵ را بررسی نکردند.
کولویوات و سایر پژوهشگران امیدوارند که شناسایی یک فرایند فیزیولوژیکی موثر در خودکشی به غیر از بررسی عامل روانی، امکان دارد به پیشبینی دقیق تر افراد در معرض خطر و توسعه درمان های دارویی هدفمندتر برای پیشگیری کمک نماید.
جالب اینجاست که کولویوات در پژوهش خود دریافت بعضی از داروهای روانپزشکی که جهت کمک به بیماران در معرض خودکشی با مشکلاتی مانند افسردگی یا اضطراب استفاده می شوند، تداخل شدیدی با کلودین-۵ ندارند اما بعضی از داروهای ضد التهابی چنین تداخلی را ایجاد می کنند. علاوه بر این، کولویوات دریافت که در بعضی موارد، داروهای روانپزشکی حتی می توانند خطر خودکشی را بالا برند.
کولویوات اشاره کرد: البته، این بدان معنا نیست که ما حتما باید به افرادی که امکان دارد در فکر خودکشی باشند، داروهای ضد التهاب بدهیم. بررسی بیشتری مورد نیاز است اما من تلاش دارم بفهمم آیا امکان دارد ارزش شناسایی یک جایگزین وجود داشته باشد.
دکتر «دیوید فیفل»(David Feifel)، نوروبیولوژیست و استاد بازنشسته روان پزشکی «دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو»(UCSD) تصریح کرد که نتایج کولویوات جالب هستند اما باید بعنوان یک همبستگی در نظر گرفته شوند، نه علت.
فیفل اظهار داشت: ناهنجاری های مغزی که کولویوات پیدا کرده است، می توانند نتیجه یک ناهنجاری اساسی تر باشند و کلودین-۵ امکان دارد ارتباط مستقیمی با خودکشی نداشته باشد. یافته های کولویوات قبل از این که تأثیری در این حوزه داشته باشند، باید در نمونه های بزرگتر تکرار شوند.
کولویوات هم اظهار داشت که پژوهش او بسیار مقدماتی است و حجم نمونه آن چندان زیاد نیست اما او می خواهد بررسی را ادامه دهد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب