فسیل جانور 125 میلیون ساله که یک دایناسور را زنده خورده است
به گزارش دیجیتالر، یک فسیل نادر متعلق به ۱۲۵ میلیون سال پیش، پستانداری را نشان داده است که دایناسورها را شکار می کرده و زنده می خورده است.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، دانشمندان از یک نبرد ماقبل تاریخی پرده برداری کردند که این باور را به چالش می کشد که دایناسورها شکارچی موجودات دیگر بوده اند.
بر مبنای مطالعه ای که در مجله Scientific Reports انتشار یافته است، دانشمندان از این نبرد ماقبل تاریخ که در یک فسیل ۱۲۵ میلیون ساله حفظ شده است، پرده برداری کردند.
این کشف، لحظه ای را به تصویر می کشد که یک پستاندار گوشت خوار با دایناسور گیاه خوار بزرگ تری برخورد کرده و آنرا شکار کرده است.
پستاندار شکارچی دایناسورها
دکتر جردن مالون، دیرین زیست شناس موزه طبیعت کانادا و یکی از نویسندگان این مقاله اظهار داشت: این دو حیوان درحال نبرد، محبوس شده اند و کاملا در هم تنیده شده اند. این یکی از نخستین شواهدی است که نشان داده است رفتار واقعی یک پستاندار درنده روی یک دایناسور چگونه بوده است.
این دو فسیل متشکل از یک Psittacosaurus، گونه ای از دایناسورهای شاخدار شبیه به یک سگ بزرگ و یک Repenomamus robustus، یک پستاندار شبیه به گورکن است.
باآنکه این پستاندار از نظر اندازه با دایناسورها قابل رقابت نبوده، اما یکی از بزرگترین پستانداران زمان خود در دوره ای بوده است که پستانداران هنوز به تسلط در طبیعت نرسیده بودند.
دیرینه شناسان پیش از این کشف شواهدی داشتند که بر مبنای استخوان های فسیل شده بچه دایناسور که در معده Repenomamus یافت شده بود، نشان می داد این پستاندار، برخی دایناسورها همچون Psittacosaurs را شکار می کرده است.
مالون اضافه کرد: آن چه از راه این فسیل اعجاب انگیز برای دنیای علم جدید است، «رفتار شکاری» است که نشان داده است.
این فسیل ها در استان لیائونینگ چین از بسترهای فسیلی لیوجیتون که به «پمپی دایناسور چین» مشهور است، کاوش شده اند. این سایت حاوی تعداد زیادی فسیل از دایناسورها، پستانداران کوچک، مارمولک ها و دوزیستان است که به خوبی حفظ شده اند و همگی به صورت فوری توسط گِل رود و مواد جاری بر اثر فوران های آتشفشانی مدفون شده اند.
بررسی دقیق این دو موجود فسیل شده نشان داده است که Psittacosaurus در حالت درازکش بوده است و اندام های عقبی آن در کنار بدنش تا شده است.
از طرفی، Repenomamus به سمت راست پیچیده و بالای طعمه اش قرار گرفته، در حالیکه فک و پای عقب دایناسور را گرفته و دنده هایش را گاز می گیرد.
از کجا می فهمیم که این یک حمله بوده است؟
پژوهشگران به سرپرستی دکتر مالون می گویند، عدم وجود رد دندان بر روی استخوان های دایناسور نشان داده است که این دایناسور هنوز نمرده بوده، بلکه تازه شکار شده بوده است.
علاوه بر این، وضعیت درهم تنیده این دو موجود نشان داده است که این دایناسور احتمالا در طول حمله زنده بوده است و Repenomamus را بعنوان مهاجم معرفی می کند.
نویسندگان تاکید نمودند که نمونه های مشابهی از حیوانات کوچکتر که به طعمه های بزرگتر حمله می کنند، امروزه قابل مشاهده می باشد. برای مثال، گرگ های تنها به شکار حیوانات بزرگ تر معروف هستند. شکارچیان مختلف آفریقایی مانند سگ های وحشی، شغال ها و کفتارها هم به طعمه های زنده و بزرگتر از خود حمله می کنند.
مالون توضیح داد: Repenomamus در واقع Psittacosaurus را در حالیکه هنوز زنده بوده می خورده است، پیش از این که هر دو بر اثر فوران آتشفشان و عواقب تلخ آن کشته شوند.
این گروه پژوهشی بر این باور است که بسترهای فسیلی لوجیاتون(Lujiatun) همچنان بینش های جدیدی را در مورد تعاملات گونه ها بیان می کنند و اطلاعات ارزشمندی را عرضه می کنند که در بقیه سوابق فسیلی وجود ندارد.
این مطالعه در مجله Scientific Reports انتشار یافته است.
منبع: دیجیتالر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب