سیاره ۹ می تواند یك سیاهچاله اولین باشد
دانشمندان دانشگاه ˮهارواردˮ با همكاری ˮامیر سراجˮ دانشمند ایرانی این دانشگاه احتمال می دهند كه ˮسیاره 9ˮ می تواند یك سیاهچاله بسیار كهن و ابتدایی باشد.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، به نظر می رسد "سیاره ۹"(Planet ۹) که یک سیاره احتمالی هنوز تایید نشده است که پژوهشگران معتقدند در یک نقطه از تاریخ ۴.۶ میلیارد ساله منظومه شمسی توسط منظومه ما جذب شده است.
سیاره ۹ نام موقتی یک سیاره یخی بزرگ احتمالی با جرم تقریبی ۱۰ برابر زمین و قطری حدود ۱۳ هزار تا ۲۶ هزار کیلومتر(نزدیک به ۲ تا ۴ برابر قطر زمین) در ناحیه بیرونی سامانه خورشیدی است. وجود این سیاره توجیه پیکربندی مداری غیرمعمول یک گروه از اجرام فرانپتونی در فضای بیرونی کمربند کویپر خواهد بود.
احتمال وجود این سیاره فرانپتونی در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۶ با بیان نتیجه های بررسی رفتار گروهی از اجرام کمربند کویپر بسیار بیشتر شد. پژوهشگران "کنستانتین باتیگین" و "مایکل براون" در موسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech) بر طبق یک مدل جدید علمی از مدار غیرمعمول چند جرم فرانپتونی دیگر شواهد غیرمستقیم بیشتری از سیاره ۹ ارائه کردند.
اولین نشانه های وجود سیاره ۹ در سال ۲۰۱۴ منتشر گردید که در آن ستاره شناسان مؤسسهٔ "کارنگی" و رصدخانه "جمینی" در هاوایی نشان دادند که مدار غیرمعمول جرم های خاصی در کمربند کویپر ممکنست تحت تأثیر گرانشی یک سیاره عظیم ناشناخته در لبه منظومه شمسی پدید آمده باشد.
حالا اخترشناسان دانشگاه "هاروارد" این احتمال را مطرح کرده اند که شواهد مداری برای سیاره ۹ می تواند در واقع نتیجه یک "سیاه چاله فرضی اولیه"(PBH) باشد.
سیاه چاله های فرضی ابتدایی نوعی سیاه چاله فرضی هستند که اندکی بعد از بیگ بنگ شکل گرفته اند. در جهان اولیه، چگالی زیاد و شرایط ناهمگن می توانسته مناطقی به اندازه کافی متراکم را به سمت فروپاشی گرانشی سوق داده و موجب ایجاد سیاه چاله ها شود.
پژوهشگران دانشگاه هاروارد در مقاله ای که در مجله Astrophysical Journal Letters انتشار یافته است، نوشته اند که وجود خوشه هایی از اجرام در حاشیه ها یا لبه های منظومه شمسی نشان میدهد که آنجا می تواند اجرامی از نوع ابرزمین عظیم فراتر از پلوتون وجود داشته باشد.
این پژوهشگران می گویند یک تلسکوپ نقشه برداری و بررسی بزرگ که الان با نام "تلسکوپ بزرگ بررسی سینوپتیک"(LSST) در شیلی در حال ساخت است، ممکنست به ما اجازه دهد این فرضیه را تأیید نماییم و ببینیم که آیا "سیاره ۹" بجای یک سیاره معمولی، یک سیاه چاله فرضی اولیه است یا نه.
"امیر سراج" دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه "هاروارد" که در این مطالعه دخیل بوده است، در بیانیه مطبوعاتی این مطالعه اظهار داشت: سیاره ۹ می تواند سیاه چاله ای به اندازه یک گریپ فروت با جرم پنج تا ۱۰ برابر زمین باشد.
اگر این سیاه چاله فرضی اولیه(PBH) واقعا وجود داشته باشد، ممکنست به دانشمندان کمک نماید تا رمز و راز ماده تاریک جهان را دریابند و به تدوین و فرمول های فیزیکی جدید بمنظور واکنش به وجود آنها نیاز است.
بگفته دانشمندان دانشگاه هاروارد، اگر سیاره ۹ یک سیاه چاله باشد، آنگاه دنباله دارهایی که از "ابر اورت" در لبه منظومه شمسی ما عبور می کنند، هنگام برخورد با این جرم فضایی باید به وضوح شعله ور شوند.
ابر اورت(Oort cloud) بر طبق نظریه "یان اورت" اخترشناس هلندی، نام مکانی است که بسیاری از دنباله دارها از آن سرچشمه می گیرند و برابر این نظریه علمی در فاصله ۵۰ هزار واحد نجومی یعنی تقریباً یک سال نوری از خورشید قرار دارد. به عبارت دیگر، فاصله تا این ابر یک چهارم فاصله تا نزدیکترین ستاره، یعنی پروکسیما قنطورس است.
"یان هندریک اورت "در سال ۱۹۵۰ میلادی اعلام نمود به این علت که دنباله دارها از همه سو به طرف زمین می آیند، پس بایستی از مکانی که دور منظومه شمسی را فراگرفته است، سرچشمه گرفته باشند. نظریه «اورت» مورد پذیرش گروه زیادی از ستاره شناسان قرار گرفت و بعد از آن، این مکان «ابر اورت» نام گذاری شد.
ابر اورت در خارج کمربند کویپر واقع شده و عرض آن از فاصله ۱۰۰ واحد نجومی از زمین شروع شده و تا یکصد هزار واحد نجومی ادامه دارد و از ین جهت، آن سوی ابر اورت را باید میانه راه خورشید و نزدیک ترین ستاره ها به ما مثلاً خانواده آلفا قنطورس به حساب آورد.
ابر اورت را دربردارنده حدود ۱۰ تریلیون جرم فضایی برآورد می کنند.
دنباله دار(comet) نیز یک گلوله برفی کیهانی است که از گازهای منجمد، سنگ و گرد و غبار ساخته شده و تقریباً به اندازه یک شهر کوچک است.
پژوهشگران دانشگاه هاروارد می گویند برای دنباله دارهایی که به اندازه کافی بزرگ هستند، شعله حاصل از تقابل با سیاره ۹ باید توسط تلسکوپ نوری ۸.۴ متری LSST قابل شناسایی باشد.
"اوی لئوب" عضو دپارتمان دانشگاه هاروارد اظهار داشت: اگر "سیاره ۹" یک سیاهچاله است، این بدان معناست که پنجاه کوادریلیون سیاه چاله شبیه به آن تنها در کهکشان راه شیری وجود دارند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب