تسریع بهبود تاندون لطمه دیده با الهام از مخاط لیسه
دیجیتالر: پژوهشگران با الهام از ˮلیسهˮ ماده ای برای ترمیم بهتر تاندون های لطمه دیده به وجود آورده اند.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، ترمیم تاندون های لطمه دیده کار دشواری است و به همین دلیل پژوهشگران موسسه "ویس"(Wyss) هاروارد حالا یک ماده زیستی(بیومتریال) دو وجهی به وجود آورده اند که می تواند درمان تاندون را بهبود بخشد. یک سمت آن محکم به تاندون می چسبد در صورتیکه سطح خارجی کم اصطکاک آن، موجب سر خوردنش در مقابل سایر بافت ها می شود.
از همه بهتر، می توان به این ماده داروهای آهسته رهش افزود تا جای زخم و التهاب را کم کند.
لطمه دیدگی تاندون اتفاق رایجی است که در نتیجه ی ورزش و افزایش سن رخ می دهد. این لطمه دیدگی دردناک بوده و می تواند توانایی حرکت اندام ها را در بیمار مختل کند، بهبود آن زمان زیادی می برد و اغلب تاندون ها بعد از لطمه دیدگی شدید استواری مکانیکی کامل سابق خودرا به دست نمی آورند و همین موجب کاهش تحرک می شود.
بدین سبب در این مطالعه جدید، پژوهشگران موسسه "ویس" دست به ساخت ماده ای جدید زدند که می تواند به بهبود تاندون ها بطور موثرتری کمک نماید. آنها کار خودرا با ژل جراحی چسبناکی که چندین سال قبل با الهام از مخاط به شدت چسبنده "لیسه داسکی آریون"(Dusky Arion) ساخته بودند، شروع کردند. آنها سپس این ژل که "ژل چسبنده سخت"(Tough Gel Adhesives) نام داشت را برای ساخت ماده ای برای وصل کردن دو بخش تاندون لطمه دیده به هم مورد استفاده قرار دادند.
این آب ژل(هیدروژل) جدید دو سطح کاملا متفاوت دارد و بنا بر این "ژانوس چسبنده سخت"(Janus Tough Adhesives) نام گرفته است. ژانوس در اساطیر یونانی خدایی با دو چهره است. سطح اول آن دارای ماده "کیتوسان" است که محکم به تاندون ها می چسبد و دو بخش پاره شده را برای بهبود لطمه دیدگی به یکدیگر متصل می کند. سطح دیگر آن کار متضادی انجام می دهد و از آب ژل ساده برای سُر خوردن تاندون در مقابل سایر بافت ها هنگام حرکت استفاده می نماید.
پژوهشگران این ماده را در چندین آزمایش با بهره گیری از بافت های حیوانی و انسانی مورد استفاده قرار دادند. "ژانوس چسبنده سخت" در تاندون های جدا شده خوک که با خون پوشیده شده بودند، قویتر از هر ماده دیگری اتصال ایجاد کرد. پژوهشگران این ماده را در استخوان کشکک، عضله خم کننده و تاندون آشیل موش های زنده کاشتند و دریافتند که این بافت ها بصورت غیرتهاجمی و محکم به یکدیگر متصل شدند. نتایج مشابهی در آزمایش بر روی کالبد انسان های فوت شده نیز مشاهده شد.
در آزمایش های بعدی، پژوهشگران داروی کورتیکواستروئیدها(کورتون) را درون آب ژل قرار دادند تا به کاهش التهاب در طول بهبود لطمه دیدگی و کاهش جای زخم کمک نماید. آزمایش در موش هایی که تاندون زانوی آنها لطمه دیده بود نشان داد که التهاب خیلی سریع تر از بین می رود.
"بنجامین فریدمن"(Benjamin Freedman) نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: آنچه که مهمست این است که زمانی که ما ژل "ژانوس چسبنده سخت" را بر تاندون های کشکک لطمه دیده موش قرار دادیم، آنها در طول سه هفته کاشت در جای خود باقی ماندند و بهبود تاندون را تسهیل کردند. آنها همین طور تشکیل جای زخم را در مقایسه با تاندون های جراحی شده که در آنها از این ژل استفاده نشده بود، تا ۲۵ درصد کاهش دادند.
در صورتیکه هنوز آزمایش های انسانی انجام نشده است، پژوهشگران می گویند که تمامی اجزاء این ژل زیست سازگار هستند که نخستین گام مهم دراین زمینه است.
این تحقیقات در مجله ی "Nature Biomedical Engineering" انتشار یافته است.
منبع: دیجیتالر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب