برخورد قریب الوقوع دو ابرسیاه چاله
به گزارش دیجیتالر دو سیاه چاله درحال چرخش بزودی در یک ادغام خشونت آمیز با هم برخورد خواهند کرد.
به گزارش دیجیتالر به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، دو غول فضایی بزودی با هم برخورد خواهند کرد. یک بیانیه جدید از ستاره شناسان مؤسسه فناوری کالیفرنیا(Caltech) نشان داده است دو سیاه چاله در فاصله ۹ میلیارد سال نوری از زمین، در آستانه برخوردی مهیب با هم هستند.
این مشاهدات که طی ۱۳ سال توسط ستاره شناسان در رصدخانه رادیویی "دره اوونز" در شمال کالیفرنیا انجام شده است، نشان داده است که یک سیاه چاله رادیویی که قبلاً مشاهده شده بود، در مرکز اختروش خود معروف به "PKS ۲۱۳۱-۰۲۱" دارای یک سیاه چاله ی همراه می باشد که آنرا به یک سیاه چاله کلان جرم دوتایی یا ابرسیاه چاله دوقلو تبدیل می کند.
اختروش ها هسته های کهکشانی فعالی هستند که در آن سیاه چاله های کلان جرم، مواد را از یک دیسک افزایشی می مکند.
اختروش(Quasar) یک هسته فعال به شدت نورانی و دوردست است که وابسته به یک کهکشان جوان است. آنها در رده یک کلاس از اشیا به نام هسته کهکشانی فعال قرار دارند. اختروش ها پیش تر بعنوان منابع انرژی الکترومغناطیسی شامل امواج رادیویی و نور مرئی با انتقال به سرخ زیاد شناخته می شدند که به ستاره ها شبیه بودند. سرانجام با وجود بحث های مختلف بر سر موجودیت این شیء آسمانی، همگی دانشمندان به یک توافق علمی رسیدند که یک اختروش، هاله متراکم شده ماده است که ابرسیاه چاله یک کهکشان جوان را احاطه کرده است.
بر مبنای مطالعه جدید ستاره شناسان، به نظر می آید این دو سیاه چاله کلان جرم هر دو سال یک مرتبه به دور یکدیگر می چرخند و جرم هر یک از این اجرام فضایی عظیم، صدها میلیون برابر بزرگتر از خورشید ماست و فاصله آنها از یکدیگر هم تقریباً ۵۰ برابر بیشتر از فضای بین خورشید و پلوتون است.
یافته های آنها در مقاله ای در مجله Astrophysical Journal Letters انتشار یافته است.
انتظار می رود که این دو سیاه چاله در حدود ۱۰ هزار سال دیگر که زمان بسیار کوتاهی در مقیاس کیهانی است، با هم ادغام شوند و منجر به برخورد شدیدی شوند که انتظار می رود امواج گرانشی را به سراسر جهان بفرستد.
در واقع ستاره شناسان دانشگاه "کلرادو بولدر" در ماه نوامبر گزارش خویش را در مورد شبیه سازی کامپیوتری برخورد این دو سیاه چاله منتشر نمودند. آنها ادعا کردند که این برخورد می تواند یک "لگد گرانشی" به قدری قوی ایجاد نماید که می تواند شکل یک کهکشان را مخدوش کند و تغییر دهد.
اخترشناسان زمانی به این کشف دست پیدا کردند که متوجه شدند یک فوران قدرتمند از مجاورت این سیاه چاله ها خارج می شود. مشاهده شد که این فوران درحال جابجایی به جلو و عقب است که نشانه ای از حرکت مداری این جفت سیاه چاله است که می تواند از راه جابجایی های دوره ای در روشنایی نور رادیویی ساطع شده از سیاه چاله ها تشخیص داده شود.
این سیاه چاله های دوقلوی تازه کشف شده دومین نامزد شناخته شده برای یک جفت سیاه چاله کلان جرم هستند که در آستانه برخورد قرار گرفته اند. نخستین جفت که در یک اختروش به نام "OJ ۲۸۷" کشف شد، هر ۹ سال یک مرتبه به دور یکدیگر می چرخند.
سیاه چاله (Blackhole) ناحیه ای در فضا-زمان با گرانشی بسیار نیرومند است که هیچ چیز حتی ذرات و تابش های الکترومغناطیسی مانند نور نمی توانند از میدان گرانش قدرتمند آن بگریزند. نظریه نسبیت عام "آلبرت اینشتین" بیان می کند که یک جرم که به اندازه کافی فشرده شده، می تواند سبب تغییر شکل و خمیدگی فضا-زمان و تشکیل سیاه چاله شود. مرز این ناحیه از فضازمان که هیچ چیزی بعد از عبور از آن نمی تواند به بیرون برگردد را "افق رویداد" می نامند. صفت "سیاه" در نام سیاه چاله برگرفته از این حقیقت است که همه نوری را که از افق رویداد آن می گذرد، به دام می اندازد.
از طرفی نیز، نظریه "میدان های کوانتومی در فضازمان خمیده "پیش بینی می کند که افق های رویداد هم تابشی به نام "تابش هاوکینگ" گسیل می کنند که طیف آن همانند طیف جسم سیاهی است که دمای آن با جرمش نسبت وارونه دارد. میزان دما در مورد سیاه چاله های ستاره ای در حد چند میلیاردم کلوین است و ازاین رو ردیابی آن دشوار است.
سیاه چاله به سبب این که نوری از آن خارج نمی گردد، نامرئی است، اما می تواند بودن خویش را از طریق کنش و واکنش با ماده پیرامون خود نشان دهد. از طریق بررسی برهمکنش میان ستاره دوگانه با همدم نامرئی خود، اخترشناسان نامزدهای احتمالی بسیاری را برای سیاه چاله بودن در این منظومه ها شناسایی کرده اند. این باور جمعی در بین دانشمندان رو به گسترش است که در مرکز بیشتر کهکشان ها یک سیاه چاله کلان جرم وجود دارد. برای نمونه، دستاوردهای ارزشمندی بازگوی این حقیقت است که در مرکز کهکشان راه شیری ما هم یک سیاهچاله کلان جرم با جرمی بیشتر از چهار میلیون برابر جرم خورشید وجود دارد.
محققان توضیح می دهند که کشف آنها به درک بهتر این فرآیندهای خشونت آمیز کمک می نماید که می توانند شکل کل ساختارهای کهکشانی را تغییر دهند. با انجام این کار، آنها می توانند به درک بهتری از گذشته کهکشان خودمان هم برسند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب